Aşırı Ebeveynlik
Dr. Haim Ginott’un Helikopter Ebeveyn tabirini kullanmasının üzerinden 50 yıl geçti. Gününüzde ise Aşırı Ebeveynlik (overparenting) kavramı daha çok kullanılıyor. Açıklayayım:
Bizim ebeveynlerimizin iş güçleri çoktu. Onlar bizlere görece az ebeveynlik yaptılar. Az ilgi, az sevgi ile büyüdük. Az dinlendik, az değer gördük belki.
Günümüzün problemi ise artık Aşırı Ebeveynlik. Aşırı ebeveyn çocuğunun hayatında fazla var olur ve bu da çocuğa zarar verir.
Gerektiğinden fazla yardımda bulunur mesela. Onun adına birçok işi yapar. Bu çocukta özgüven problemlerine neden olur genelde.
Ya da çocuğun hayatına çok fazla minik müdahalede bulunur. Oturması, kalkması, kaşığı tutması gibi. Kimisi yol gösterici, kimisi düzeltici, kimisi kaygılı, kimisi de mükemmeliyetçi müdahale olabilir. Sonuçta çocukta yetersizlik duygusu artar.
Ya da çocuğun mutluluğuna çok endekslidir. Çocuğun mutsuzluk, can sıkıntısı, zorlanma, başarısızlık, hayal kırıklığı, üzüntü yaşamasına müsaade etmez. Bu çocuklar da porselen gibi kırılgan çocuk olurlar.
Ya da çocuğu ile aşırı etkinlik yapar ve fazla vakit geçirir. Bu da çocuğun “kendini oyalama becerisini” geliştirmesine engel olur.
Ya da her ağladığında, öfkelendiğinde yanında biter bir sürü açıklama yapar, dikkat dağıtır. Bu da çocuğun “kendini sakinleştirme becerisini” elinden alır.
Ya da aşırı konuşur. Çok fazla bilgiye çocuğu boşar. Erken yaşta alim yapmaya çalışır. Aşırı ikna çabasına girerek, çocuklarda sıkışmışlık duygusu oluşturur.
Bilimsel araştırmalarda aşırı ebeveynliğe maruz kalan çocuklarda daha çok kaygı ve daha az hayat tatmini görülmüş.
Çocukların üzerinde bir bulut gibi dolaşmayı bıraksak diyorum artık. Bu ebeveynler için de çok yorucu. Hayatı düşe kalka, çarpa çarpa, hayal kırıklığı ile öğrensinler.