Hayal Kırıklığı Hırsızları
Hiç birisinin hayal kırıklığını çaldınız mı? Elinden hayal kırıklığını aldığınız kimse oldu mu?
Çocukluğumda benden daha güzel kalemliği olan arkadaşlarım oldu. Misafirlikte tam oyunun en zevkli yerinde annem-babam kalktığı için oyunu terk ettiğim de oldu. Sevdiğim bir oyuncağı kaybettiğim ve yenisini alamadım. Anneme heyecanla seslenip yanıt alamadım bazen. Hepsinde hayal kırıklığı yaşadım. Üzüldüm ve ağladım. Bu küçük hayal kırıklıkları beni güçlendirdi aslında.
Şimdilerde çok fazla çocuk odaklı olduk değil mi? İstiyoruz ki çocuklarımız hayal kırıklığı yaşamasınlar, üzülmesinler.
Bazen fazla merhametten, bazen de bunu iyi ebeveynlik zannettiğimiz için hayal kırıklıklarını onların elinden alıyoruz. Bazen uzun uzun konuşup ikna ederek, bazen dikkatini onun ilgisini çeken bir yöne çevirerek bir çocuğun hayal kırıklığını çalıyoruz.
Hayal kırıkları bir aşı gibi. Hayatın zorluklarına karşı bizi güçlendiriyor minik minik. İnsanın olumsuz duygudan kaçmadan, üstünü örtmeden o duyguyu yaşaması çok önemli ruhsal sağlığı için. Hayal kırıklığını çaldığımız her çocuğa olumsuz duygulardan kaçmayı öğretiyoruz fark etmeden.
Doğru olanı yapalım. Ortaya hayal kırıklığı mı çıktı? Bırakalım o duygu ile kalsınlar. Kendileri baş etsinler ve oradan kendileri çıksınlar. Çocukların hayal kırıklıklarını çalmayalım.