İlişkinin Serüveni
Bir zamanlar bir ülkede İlişki adında bir prens(es) yaşarmış. Temel arzusu mutluluk diyarına gitmekmiş. Tek başına gitmesi mümkün değilmiş. Elleri ve ayakları yokmuş çünkü. Üstelik de ağırmış. Onu bu diyara götürecek kişiyi bekler dururmuş.
Bir gün Aşk tüm heyecanı ile çıkagelmiş. İlişkinin gözlerinin içine bakmış. Arkadaşlarına seslenerek “Hadi İlişkiyi mutluluk diyarına götürelim” demiş. Sevgi, Umut, Alışkanlık hep birlikte el ele verip İlişkiyi sırtlamışlar ve mutluluk diyarına yol almışlar. Akıl itiraz etmiş “Bu İlişki oraya gitmez” diye. Ama Aşk onu ikna etmiş.
Tüm hikâyeyi başlatan Aşk erkenden sıkılmış ve yorulmuş. “Benden bu kadar diyerek” İlişkiyi ve diğerlerini terk edip gitmiş. Herkes şaşakalmış.
Aşk bırakınca onun yükü Sevgi’ye kalmış tabi. Akıl “Ben demiştim bu İlişki gitmez” diye söylenmiş ve somurtmuş. Sevgi’nin çabası ile bir süre daha yol almışlar. Zamanla yorgun düşen Sevgi artık İlişki’yi taşıyamaz hale gelmiş. Beslenmediği için iyice bitap düşmüş ve o da yolun yarısında yıkılıp kalmış. E, Aşk ve Sevgi bırakınca zaten gönülsüz olan Akıl da çekip gitmiş.
Tüm yük Bi Umut’un sırtına kalmış. Bir süre de onun yoğun çabası ile gitmişler. Ama İlişkinin ağırlığını tek başına Bi Umut nasıl taşısın ki. O da bir yerde diğerleri gibi veda etmiş İlişki’ye.
Bi Umut da gidince iş iyice zorlaşmış açıkçası. Tüm yük Alışkanlık’ın üzerine kalmış bu sefer. “İlişki ile alıştık birbirimize ne de olsa, gideriz biz bu yolu” demiş.
Hemen yanında Korku varmış. O Alışkanlık’ı motive ediyormuş “Bak bu kadar yol geldik, bu yol boşuna gider bırakırsak. Hem belki bu ilişkinin altında kalıp eziliriz. Herkes bizi görüyor. Ne diyeceğiz çevredekilere?” Alışkanlık ona hak vermiş ve bir süre daha devam etmişler.
Zar zor, gide gide mutluluk diyarının kapısına kadar getirmişler İlişki’yi. Tam kapıdan gireceklerken oradaki görevli ne desin. “A efendiler hiç̧ Sevgi olmadan buraya girilir mi? Aranızda Sevgi’yi göremiyorum.”
Alışkanlık ve Korku birbirlerine bakmışlar, bir de geldikleri uzun yola...