PAB
Aralık ayı bizler için yoğun bir aydır. Seminerler, konferanslar çok olur. TUK ve KESED maceramı biliyorsunuz. Bir gün asistanım geldi dedi ki: Hocam sizi PAB davet ediyor. Ponçik Anneler Birliği 🙂
Hiç duymamıştım önce. Ne iş yaptığını sorduğumda “İşte özel çocuklarla ilgili birlikmiş, o çocukların anneleriymiş.” cevabını alınca ben de otizmli, zihinsel engelli çocuklar gibi düşünüp kabul ettim tabi. Nereden bilecektim başıma gelenleri 🙂
Seminer Florya’da ormana bakan büyükçe bir dairedeydi. Vaktinden evvel ulaşınca kafe-kütüphanesine geçtim. Bir şeyler içerken yandaki konuşmalara şahit oldum, şok yaşadım 🙂
“Ay bizim oğlan geçen kalemle bir arkadaşının gözünü çıkarmış, öğretmen beni aradı. Güya tepki verecek. Kabul eder miyim? Dedim ‘Hocam öğrenciler arasında olur böyle şeyler. Bizim çocuk meraklı gözü ve yapısını merak etmiş olamaz mı?’ Terbiyesiz öğretmen, yüzüme kapattı.”
Arkadaşı, “Haklısın güzelim ya, fen derslerinde çocuklara göz ve beden maketi gösterseler bunlar olmaz gerçekten. Üzülme sen.” demesin mi?
Duyduklarıma inanamazken diğer masada bir konuşma işittim.
“Geçen oğlum anlattı. Nöbetçi öğretmen koridorda koşarken ona ‘Yavaş oğlum, yavaş’ demiş. Acayip sinirlendim öğretmeni aradım. ‘Özel çocuk olduğunu anladınız hemen oğlum diye sahiplenmeye çalışıyorsunuz di mi? Yemezler hocam. O benim oğlum benim. Ayrıca lütfen çocuğumu yavaş diyerek yavaşlatmaya çalışmayın taam mı?’”
“O da bir şey mi, benimki gidip bahçedeki ağacın dinine işemiş. Beni çağırdılar. Dedim çocukta ağaç sevgisi var, öyle yetiştirdik, suluyor ağacı ne var bunda? Ödül vereceğinize disipline göndermişsiniz, yazık size.”
Neyse kürsüye geçtim. KESED’den aldığım dersle şöyle dedim:
“Sevgili ponçik anneler hiç anlaşılmıyorsunuz. Sizin çocuklarınız dünyanın en özel, en güzel, en biricik ve en zekisi. Diğer çocuklar kömürse sizinki elmas, onlar aysa sizinki güneş. Bu dünyada onları anlayacak öğretmen henüz doğmadı. Ama üzülmeyin bu makus tarihi sizin çocuklarınız değiştirecek. Bir iki çocuk daha doğurun lütfen, lütfen.”
Karşımda hepsi eridi resmen. Bir alkış, bir tebrik falan. Sembolleri olan ponçik ayıcığı da hediye ettiler.